1789 թվականի օգոստոսին, արքայական պալատի պատուհանից տեսնելով զայրացած ամբոխը, Ֆրանսիայի թագուհի Մարիա-Անտուանեթը հարցրեց խորհրդականներին. "Սա ի՞նչ խռովություն է": Պատասխանը մտել է պատմության մեջ. "Ձերդ արքայական Մեծություն, սա հեղափոխություն է":

Կախվածի տանը պարանից չեն խոսում: Եվ այնուհանդերձ, Լևոնը` հարգարժան առաջին նախագահը, այսօր էլի՛ գերազանցեց ինքն իրեն: Նա հազվագյուտ տաղանդ ունի սեփական զավակներին խժռելու: Որքան էլ ցավալի է այս արձանագրումը:

Մեզանում կան մարդիկ, ովքեր ամենայն լրջությամբ բարբառում են անտրամաբանական և իրականության հետ ոչ մի աղերս չունեցող «ճշմարտություններ»: երբ հարցնում ես, թե որտեղի՞ց է այդ Ճ-ն, ասում է՝ ՏԵԼԵՎԻԶՐՆ ասեց:

Ես առայժմ չեմ ուզում կանխատեսումներ անել, վերջին հույսն անդունդը չգլորելու մտայնությամբ, չնայած որ ակնհայտն այլևս հավատալի է: Սակայն Ազատության հրապարակում անկանխակալ պայքարող քաղաքացու իրավունքով պետք է բախտի բերմամբ թե պատահմամբ սկզբունքայնություն և սեփական խոսքի տերը լինելու վճռականությունն ապացուցելու շանս ստացած Րաֆֆի Հովհաննիսյանին պարզապես զգուշացնեմ, որ չվիրավորի իր ընտրական իրավունքի պաշտպանության համար ոտքի ելած քաղաքացու զգացմունքներն ու չմոռանա, որ իր ճամփան դեպի այդ հրապարակն ակոսել են այսօր էլ այնտեղ հավաքված մարդիկ՝ իրենց կամքով, իրենց կյանքով, իրենց արյամբ:

2013-ի փետրվարի 18-ի ընտրություններից հետո ինքս ինձ համար պարզեցի, որ Հայաստանում շուրջ 600 կամ 700 հազար մարդ է ապրում, և այդ մարդիկ Հայաստանի այսօրն ու ապագան են։ Ես հարգում եմ այդ մարդկանց։

«Սեր»-ը բնիկ հայերեն բառ է, նշանակում է «ցեղ, տոհմ, ծնունդ, սերունդ»: Սերել` «սերունդով աճել, բազմանալ»: Այս սեր-ը և կաթի սեր-ը համանուններ են և գրաբարում էլ գրվել են նույն ձևով: Նույն արմատից է նաև «սեռ» բառը, որը հնում նշանակել է «ազգ, ցեղ, տոհմ», ինչպես նաև «քերականական սեռերը՝ ներգործական սեռ, կրավորական սեռ և չեզոք սեռ»:

Բոլորիս այս օրերին մի հարց էր մտահոգում` հանկարծ կրկին մարտի մեկ չլինի: Թող գնա բանակցությունների:

Որոշ մարդիկ Րաֆֆուն կպած «քսի են տալիս» ու «տուպիկ գցում», ստիպելով նրան շատ կտրուկ քայլերի դիմել: Իմա՞ստը:

ՀՀ նախագահի թեկնածու Հրանտ Բագրատյանը Facebook-ի իր էջում գրել է. «Դե ինչ, ընտրությունններն ավարտվեցին։ Մեզ ինչ-որ թիվ են տալիս (2%)՝ բավականին ցածր։ Առաջին հայացքից սա պարտություն է։ Իրականում, սակայն, ես հպարտ եմ այդ 30000 ձայնի համար (կարծում եմ մեր շուրջ 100000 ձայնից մեզ այդքանն են թողնելու)։

Այս ընտրությունները եկան ապացուցելու, որ Հայաստանում վաղուց արդեն ոչ գաղափարներ են ընտրում, ոչ էլ անգամ անհատներ։ Պարզապես սոցիալական վիճակը բողոքական հատվածին ստիպում է ձայնը տալ այդ պահին ընդդիմության ամենահավանական թեկնածուին՝ մեկ Լևոն Տեր–Պետրոսյանին, մեկ ԲՀԿ–ին (իհարկե ԲՀԿ–ի պարագայում ընդդիմադիր խոսքը ծիծաղելի է հնչում, բայց, ինչպես ռուսներն են ասում, "на безрыбье и рак рыба"), մեկ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին։